APRENDE LA LECCIÓN

A mi padre le daba lo mismo que yo le dijera arre que so. Seguía igual leyendo el periódico o viendo la televisión. Es decir, no me hacía ni caso. Al darme cuenta de que no me hacia caso, decidí hacerle picias porque si no me hacia caso, no posía llamarle la atención. Entonces, me pude manos a la obra: le meti el móvil tan caro que tenía en un vaso de agua, le meti un liquido viscoso en la bañera (todavia no sé que es ese líquido verde y extraño), le puse gusanos enla ensalada... ni cso. Pero, cuando le ocurrió todo eso...: Cuando esperaba una llamada muy importante y no le sonabe el móvil, se dio cuenta de que estaba dentro del vaso y sin funcionamiento, salió verde y viscoso de la bañera, y, al probar la ensalada no os voy a contar..., se pasó todo el día en el baño. (no voy a decir lo qué estaba haciendo porque algun escrupulosillo estara leyendo esto) cuando salió del baño, me miró con cara de rabia y me castigó. Así todos los días: con castigos. Hasta que se dio cuenta de que me gustaba que me castigase. Me preguntó por qué. Yo le dije que era la única manera de que me hiciera caso. Entonces, él aprendió la lección. Y me dijo que a partie de ahora me haría cas. Pero yo le contesté: -con una condición: lunes, jueves y sábados le podría hacer picias jejejeje. Una pregunta:¿mañana que le puedo hacer? se admiten respuestas en los comentarios.

AHUNTZ EKOLOGIKOA

1930ko abuztuaren 5a zen. Ahuntz ekologiko bat bere ikuiluan asko aspertzen zen eta bere bizitza aldatuko zuen bidai bat egin nahi zuen. Ahuntzak ez zekien nora joan eta ordu batzuk igaro zituen pentsatzen. Azkenean, aukeratu zuen: bizitza aldatuko zitzaion zerbait, inor ez joandako leku batera bidiatuo zuen: ilargira. Espaziontzi bat egingo zuen eta ilargiruntz abiatuko zen. Baina, arazo bat zegoen. Ekologikoa zen. Ezin zuen espaziontzi bat egin kontaminatzen zuelako. Azkenean forma bikaina bururatu zitzaion. Elefante hegalari bati soka bat soka bat lotu zion buztanean, aulki batean eseri zen eta, espazioruntz abiatu zen. Ilargira iritsi zenean elefanteak tximmeleta koloredunak bota ilargira iritsi ginen seinalez. Han epaziontzi bat kontaminatzen ikusi zuen eta asko haserretu zen. Espaziontzi hori norena zen jakiten bazuen, jipoi bat emango zion. Bat-batean, Neil Armstrong atera zen espaziontzitik. Ahuntza eta Neil eztabaidatzen hasi ziren ea nork geratuko zen ilargiarekin eta azkenean, ahuntza haserretu egin zen eta Neileri espaziorantz bota zuen. Orain ahuntzek gobernatzen dute ilargia. Orain ilargia Espainian dago eta eskolan ikasten ari garen mapetan Gipuzkoa baino gorago han zegoen: Cabraland. Eta irudi txuri bat ikusten duzuenean zetuan kometa eso izar iheskor bat dela pentsatzen baduzue konfunditzen zarete. Neil Armstrong da baizik, espazioan flotatzen.

NUEVA VERSIÓN

Una tarde me fui al museo de arte y vi una obra en la que salian brujas, dragones, guerreros, vikingos, sirenas... ese cuadro era muy famoso. Me di cuenta de que en aquel cuadro faltaba un pez. Me puse a investigar y me di cuenta de que el pez saltaba de cuadro en cuadro y me dijo que queria salvar a las sirenas del cuadro, pero los monstruos no le dejaban. Estuve investigando unos cuantos dias para conseguir el plan perfecto. Tras estar días pensando, se me ocurrió el plan perfecto: Al pez le ataría unos cordeles en la cola y lassirenas, cuando se agarrasen, saldrían del cuadro. Y nos pusimos manos a la obra. Cuando tuvimos todo listo, empezamos con el plan. Las sirenas se agarraron bien fuerte del cordel y empezamos a tirar y a tirar. A tirar y a tirar... todo el reino del cuadro tiraba contra nosotros hasta que, les saqué a los dos y me di cuenta de que se estaban ahogando, ellos necesitaban agua. Entonces, corriendo, los metí en un cuadro de Sorolla, en un mar azul y profundo. Al pez y a la sirena les encantó su nuevo hogar y a los visitantes también les encantó la nueva versión de Sorolla.

ISPILU MAGIKOA

Astelehen goiz hartan ohetik jaiki eta ispilura hurbildu nintzenean nire irudia txuri beltzez ikusi nuen sorginez inguratuta. Oso izututa, korrika egin nuen nire gurasoengana baina, gurasoen arrastorik ez. Oso izututa, berriro ispilura joan nintzen eta han nire gurasoak ikusi nituen giltzaperatuta. Ispilura hurbildu nintzenean handik ispiluaren barrura erori nintzen eta basamortu ilun batera erori nintzen sorginez inguratuta. Sorginek esan zidaten nire gurasoak aurkitzeko laberinto bat pasa behar nuela probaz beteta. Eta ni, edozer gauza nire gurasoentzako. Orduan, baietz esan nuen. Eta proba hauek jasan nituen: marrazo haragijalez beteriko lakuak pasa, mustro beldurgarrz ihes egin, kobazulo ilunetan gauak pasa... bat-batean begiak ireki nituen eta ispiluaren aurrean lotan nengoen baina, ispilua puskatuta zegoen eta nire gurasoak egongelan zeuden. Ni gertatutako guztiaz galdetu nien baina beraiek ez zekiten ezer eta ispilura eraman nindutenean ez zegoen puskatuta eta orain beraiek ziren beraien irudia txuri beltzez ikusten zutena. Zer gertatuko omen zen?

UDABERRIA

Udaberria from Jesus Rodriguez on Vimeo.

UDABERRIA

Uda, udazkena eta negua garo odoren, udaberria etortzen da, baina iaz niri ez zitzaidan horrela iruditzen. Negua igaro eta gero, uda berriro zen. Uda eta gero, udazkena, gero negua eta berriro, uda. Oso kezkatuta negoen udaberria galdu zelako. Bat-batean iratxo bat atera zen nire ohe azpitik eta ohar bat eman zidanean, korrika joan zen. Oharra ireki eta hau jartzen zuen: hegoalderantz abiatu, han 4 urte-sasoiko lorategiak aurkituko dituzu eta udaberria askatu. Iratxoa berriz atera zen eta linterna bitxi barekin apuntatu zidanean txikitu nintzen eta otu zitzaidan ideia bat. Paperezko hegazkin bat egin nuen han eseri eta hegoalderantz abiatu. Bat-batean behera begiratu eta lorategi eder batzuk ikusi nituen. Hegazkinarekin jaitsi eta lorategietan lurreratu nintzen. Han proba asko jasan nituen proba 1 urte-sasoiko lorategi bakoitzean. Hantxe iratxo gehiago zeuden. Proba asko jasan nituen: kristonako eguzki suhar bat jasan, euri grixetaz ihes egin, laku izoztuak pasa... baina azkenean udaberriaren lorategira iritsi nintzenean iratxoek txalo batekin agurtu zidaten eta lore eder bat oparitu zidaten.Bat-batean nire logelan esnatu nintzen.Lehiotik begiratu eta udaberri ederra zen. Gero, konturatu nintzen nire burukoaren azpian lore eder bat neukala. Pentsatu nuen egun hartan gertatu zitzaidana idazlan batean kontatzea agian ez da ideia txarra izango, ezta?