2010-12-22

LURRA

Ni, Laura Aritz eta Iñaki egindako lana, ikusi duzuenez, lurra da. Hemen klikatzen baduzue, lurraren geruzak, historioa eta abar ikusiko dituzue modu errez batean. Badakizue, gure planetan murgildu nahi baduzue eta non bizitzen zareten jakin, klikatu ezazue. (geiserrak eta sumendiak sartzen dira baita ere gure lanean).

FELIZ NAVIDAD!!!

Feliz navidad a todos, que paseis muy bien noches y dias de esta preciosa temporda. Aquí teneis un pequeño detalle que dejo para felicitar a mis padres y familia, y, por supuesto, a todos los que leen mi blog.

2010-12-02

DIBUJOS MÁGICOS

Aquella noche estaba desesperada. No podía creer lo que sus ojos veían. Todo cuanto hacía salía volando del papel. Era un sueño hecho realidad. Supo que si dibujaba las cosas que siempre había querido, ahora las obtendría. Nuestra protagonista, "eufórica", empezó a dar saltos de alegría pues tendría todo lo que deseaba, y en un abrir y cerrar de ojos se puso manos a la obra. Dibujó un parque de atracciones en su propia casa, siete gatos y cuatro perros de su raza favorita, n jacuzzi en su propia habitación... y todo lo que dibujó se hizo realidad. Carla (nuestra protagonista), llamó inmediatamente a Clara, su mejor amiga. Esta, cansada, pues le había despertado, abrió sus ojos como dos platos al ver su habitación. Carla le contó todo el porqué y ella pidió muchos deseos. Las dos, felices, estaban disfrutando de sus dibujos cuando el imbécil del hermano de Carla, Daniel, entró en su habitación pero, como se le olvidaron las lentillas en su habitación, no vió muy claro lo que estaba pasando allí. Cogió su lápiz "prestado"  y se lo llevó a su habitación. Allí, como Daniel se aburría, dibujó una horrible y sangriento monstruo y, cómo no, se hizo realidad. Empezó a seguirles a los tres por las habitaciones y Carla dibujó una manguera. Con aquella manguera apuntó al monstruo y se deshizo, pues era de papél. Los trés, al dar saltos de alegría salpicaron con la manguera a todos los objetos de la habitación y todos sus dibujos se deshicieron. Después estuvieron de cachondeo y dibujaron a su madre. Cuando el dibujo cobró vida, le mndó a Clara a su casa y a Daniel y Carla a dormir. Cuando estaban acostados, oyeron a su madre mencionar que después de cenar se daría un buen baño. ¿Qué sería de ella?
                                                              ¿FIN?

2010-11-25

ARTIKULU 6 DUT IZENA

Kaixo, irakurle maitea: Ni Carla naiz, 8 urteko neskato afrikar bat, eta orain nire historia irakurriko duzu:
Ba al dakizu zer sentitzen den kontinente batetik bestera joatea eta zure familia gerran bakarrik uztea? Ba al dakizu zer nolako bizitza pasa nuen pobrezia hutsean? eta, gainera ez al dakizu zer zer sentitzen dudan nik beste bazter batean uzten nautenean? Dena hasi zenean 7 urte nituen eta Afrikan bizi nintzen. Nire herrialdean pobrezia jasan izan behar nuen, baina hori berdin zitzaidan, lagunak nituen eta. Baina, egun batean dena aldatu zen. Nire amak eskutik hartu, eta Afrikatik Europara bizitzera joan behar ginela esan zidan, baina biok bakarrik, aita gerran borrokatu behar zuelako, aiton-amonek ez zuten etorri nahi han hil nahi zutelako esanez, eta nire neba... hobeto ez esatea. Oraindik gogoratzen dut nola aurreratzen genuen eta gure familia atzeratzen zihoala malkoak isuritzen, autoaren atzeko kristalatik ikusita.
Hurrengo 7 hilabeteetan, eskolara hasi nintzen. Gelara sartu bezain laster, ume pilo bat nitaz farrezka hasi ziren. Ni, oso triste, bakarrik iskin batean eseri nintzen. Bakarrikurte bat eta erdi ibili nintzen, egunero patio orduan iskin batean eta gauero ohean negarraren negarrez ibiltzen nintzen. Baina, azkenean, nire indar guztiak hartu eta Carla berri bat izango nintzela pentsatu nuen. Horrela, geratzen zitzaizkidan animo guztiak hartu, eta lagunak egitera joan nintzen hurrengo egunean. Nire gelakide guztiei esplikatu nien ez nintzela beste munduko ezer, haiek bezala pertsona bat nintzela, sentimentuekin. Esan nien beltza edo txuria berdin diola, ume guztiok maitatuak izateko, ondo pasatzeko eta lagunak izateko eskubidea genuela, desberdintasun txikiei kasurik egin gabe. Zeren, nire lagun onena bi behatz elkartuta baditu, bazter batean utzi behar diot? gainera, beltza izatea ez da arazo bat.
Nire gelakideek, nire hitzak entzun eta gero begi zabalduta geratu ziren, zur eta lur. Minutu erdia pasa eta gero, isiltasuna puskatu egin zen txalo handi batzuekin. Handik aurrera lagun asko ditut eta lagun guztion artean, behar ez ditugun jostailuak Afrikara bidali ditugu.
Ah, ahazten zitzaidala: Lehengusina berri bat daukat, Sandra izenekoa. Gerra bukatzen bada, bisita bat egingo didatela agindu didate familiarrek, eta Sandra ezagutzeko premia izango dut. Orain zoriontsu naiz:

2010-11-18

JUGANDO CON EL TIEMPO

Cuando miré al otro lado de la calle, vi a mi profesor y ese insólito árbol-semáforo que señalaba todas las órdenes  posibles al mismo tiempo. Me acerqué a saludarle y me dí cuenta de que tenía un periódico en la mano. En aquél periódico ponía que a las 17:30 había habido un accidente de coches en la carretera donde se siuaba aquél semáforo. ¡Eso es imposible! me dije a mí misma. Ahí nunca ha habido ningún accidente. De repente, miré a mi reloj y ví que eran las 17:30. Jesús me cogió del hombro y me echó para atrás. De   repente, ví como dos coches se chocaban el uno contra el otro y saltaba una enorme explosión. En seguida me dí cuenta de que aquél periódiico predecía el futuro. Le pedí por favor que me prestara aquél periódico, pues era muy útil. Él me dijo que no, eso era un caso muy secreto que yo debía guardar bien. En eso mentí, porque sino tú, querido lector, no estarías leyendo este pasatiempo en estos momentos. Eso sí, si Jesús lo lee, creo que no podrá confiar mas en mi.

2010-10-27

ZORIONAK AMA!!!

Zorionak ama!!! gaur zure eguna da eta _ _ urte!!! ez ditut esaten seguraski zu ez duzulako nahi, bestela... jejeje. Beno, hori aparte utzita, egin klik goiko bi irudi hauetan eta egun honetako lehenengo sorpresa izango duzu!!! Asko maite zaitut. Paula.

2010-10-26

ZUEI TOKATZEN ZAIZUE!!

Orain zuei tokatzen zaizue!!! hemen doa egin beharrekoa: Iruzkizunetan esaldi polit bat idatzi. Esaldi politena idatzi duena, nire hurrengo historioan aterako da. Hori zuek aukeratu behar duzue. Hortaz, esaldia idatzi ondoren, ondoan idatzi euskara edo gaztelania. Beno, denoi zortea hematen dizuet!!

2010-10-07

LOS ANTEPASADOS

En el estuche se encontraba una multitud de rotuladores, bolígrafos, gomas y otros objetos diversos. Perdido entre todos ellos se hallaba un viejo, pequeño y gastado lápiz. No sabía en absoluto de dónde había salido aquel extraño lápiz. Cuando llegué a casa, fui corriendo a preguntarle a mi madre de dónde había salido aquél lápiz. Ésta, con una amable sonrisa, me miró fijamente y dijo: Ese mismo lápiz lo usaba tu abuela, y la abuela de la abuela, y la abuela de la abuela de la abuela... hasta que llegó a mis manos, y en este nuevo curso he decidido dártelo a ti. Yo, ausentándome las lágrimas del entusiasmo, le pedí que me contara la historia de ese lápiz, y así lo hizo.
Era el primer día de cole de la abuela de la abuela de mi  abuela y su madre le había reglado un lápiz para empezar bien el curso. Ella, ilusionada, cogió el lápiz y se fue a clase. En clase empezó a oír voces dentro de su estuche y al abrirlo se dio cuenta de que, el lápiz le hablaba, pero sólo se daba cuenta ella. Así, pasaron semanas hasta que su madre se hartó de oír semejante imbecilidad y la mandó al manicomio. Después de unos años no se supo nada más de ella.- Terminó mi madre. -y- añadió.- No te preocupes, no te sucederá lo mismo a ti, porque la abuela de la abuela de mi abuela estaba loca, tú no.- Después de oír las palabras de mi madre, me fui a la cama y me acosté.
Al dí siguiente, en clase oí un as voces que procedían de mi estuche. No hice caso, sería alguien de clase llamándome.

2010-10-05

MIGUEL HERNÁNDEZ

Miguél Hernández nació en 1910 y murió en 1942. Su pare le obligaba a cuidar cabras y no le dejaba irr a la escuuela. Miguél, mientras trabajaba, leía y escribía grandes poemas y aquí va uno de ellos que mi madre me lo leía ante de acostarme:

En este camo
estuvo el mar.

Alguna vez volverá.

Si alguna vez una gota
roza este campo, este campo
siente el recuerdo del mar.

Alguna vez volverá.

2010-09-24

NIRE LAGUN MAITEARI EZKUTITZA

Irunen, 2010eko irailaren 17an Kaixo, lagun maitea: Badait zaila, oso zaila, egingo zaizula gutun hau irakurtzea gertatu zena eta gero. Badakit ere, orain New Yorken bizi zarela eta ia ezinezkoa dela gutun hau zure eskuetara iristea. Hobeto esna, ezinezkoa, gutunaren azalean ez baitut helbiderk idatzi. Txanxa hori egitearena nire ideia izan zen, bai. Baina ez nuen espero hain gaizki sentituko zinela. Farre egingo zenuela espero nuen, baina, zure begi berdeetatik malkoak ateratzen hasi ziren. Gutun hau bidaltzen dizut nire barkmen osoa eskatzeko nahiz eta zure eskuetara iritsi ez dadin. Gutun honek nire barnean mila ate zabaldu ditu, batez ere malkoena eta "ailegatzen zaizunean", agian pixka bat bustita edukiko duzu. Beno, espero dut barkatuta izatea, baina badaezpada ere, Elatzetaren Intxixu blogean publikatu egingo dut ea hortik irakurtzen duzun. Beno, uzten dizut, oheratzera joan behar dut eta. Mla muxu. Paula.

2010-09-16

Kaixo denoi! aholku bat behar dut: etxean aspertzen naiz eta ez dakit zer egin telebista eta ordenagailua aspertzen didatelako. Zuek etxean zer egiten duzuena jakin nahi dut ez aspertzeko. Mesedez, nahi duenak komentatu dadin.

2010-06-16

BIZKAIA

Hau da aurten Aitziberrek eta biok egindako Bizkaiari buruzko lana:

2010-06-04

EL DOBLE

Estaba paseando tranquilamente por el parque, cuando una ardilla se encaramó a la valla y me dijo: -¡Eh, tú Sí, sí, tú, ¿Quieres que te cuente un secreto? Al oír que una ardilla me hablaba, me entró el pánico y me fui corriendo a casa. Creía que me había vuelto loca porque, lo que vi no era creible. A la noche, empecé a recordar el momento en el que la ardilla me quería contar el secreto. Entonces recordé que renía cara de preocupación, como si fuese urgente. Al diia sguiente decidí volver al parque. Cuando llegué, ahi seguía la ardilla con cara de preocupación esperándome. Me acerqué a la ardilla y esta me arañó en el brazo. Entonces, la solté y me dijo: Mi doble en el mundo se ha perdidoy quiero rescatarlo, pero no puedo. Necesito que alguien lo rescate. Se encuentra al otro lado de este sueño así que, ¡Despierta!. De repente, me desperté con un grán arañazo en el brazo y supe que el sueño había sido real. Al otro lado de mi ventana vi una ardilla muy parecida a la de mis sueños. Ensguida me di cuenta de que aquel era el doble de la ardilla. La metí en mi habitaión y aquella noche dormí con ella en brazos. En mis sueños salían las dos ardillas felices y dándome las gracias. FIN

2010-06-01

ATERPEA

Dena, goizean hasi zen. Goiz eguzkitsu eta alaia. Denok urduri geuden Berrizera iristeko. Bat-batean, gelan geudenean Elenaren ahotsa entzun zen autobusera sartzeko esanez. Denok, irrikitan geunden. Autobusean geudenean emozioz betetako bidai bat hasi zen. Iristean, denok ziztu bizian atera ginen emozioz beteta etxea nolakoa zen ikustera. Ederra zen etxe hura. Eta hiru monitore ezagutu genituen: Olatz, Javi eta Aitor, "Rapero" deitzen geniona. Primeran pasa genuen beraiekin. Ordu libreetan argazki pilo bat atera ntuen denak txoroarena egiten. Oso barregarria izan zen!. Denok parte hartu nahian, disko-festa egin genuen. Primeran pasa genuen egun hartan!. Denok, irrikitan lo egitera joan ginen hurrengu egunean hango parke eoliko batera joango ginelako gu egindako kometa batzuk hegalaztera. Hurrengo egunean, alaitasunez beteta, parke eolikora joan ginen. 55m nehurtzen zuten hango errotek. Behatoki itzela zen. Kometek hegan egiten zuten errotek ematen zuten haizearekin. Hura ikuspegi ederra! Handik, diplomak banatu eta etxera itzuli ginen. Nik, errepkatuko nuke. Ea 5. mailakoek irakasleei konbentzitzen diegun. Hasi pelota egiten!

2010-05-18

GAIZTAKERIAK

Kasimiro munduko izakirik onena zen. Zeharo maitagarria, euliari hegoa kentzeko gauza ez zena. Baina, egun batean, bere ametsetan infernuan zegoela eta oso gaiztoa zela ikusi zuen. Hurrengo egunean, hetsirik, oso triste jarri zen bere buruarekin, horrela ez zuelako izan nahi. Desesperatuta, gaiztakeriak egiten hasi zen Kasimiro, margolaria zen eta ur kristalinoak eta lautada cerdeak marrazten ziruen. Egun hartatik aurrera, maltzurkeriaren bat egiten zuenean, marrazki abstrakto bat margotzen zuen pertson aitsusiekin. Egun batean, 1.000.000$ lapurtu zuenean, Kasimiroren antza zuen marrazki bat egin zuen eta logelan zintzilikatu egin zuen. Bat-batean, marrazkiaren itsura hartu zuen: oilo hanka bat zuen, aintzineko txirrinda batean zebilen... oso kezkatuta, kalera atera zen laguntza bila . Baina, gizon batzuek harrapatu, eta zirkora eraman zuten. Zirkoan oso trista zegoen denek iseka egiten ziotelako. Hura ametsgaiztoa! Bat-batean, begiak ireki eta bere onera itzuli zen. Berriro margotzeari ekin zion eta gauza ederrak marrazten zituen. Dena normala zen. Baina ez zen gogoratzen noiz jarri ote zuen koadro abstakto hori bere gelan. Zerena izango zen?

2010-05-14

EL MAYOR REGALO DE CUMPLEAÑOS

Un dia, Jesús estaba viendo unas horrorosas imágenes de guerra que le habían mandado. Jesús odiaba las guerras, los disparos... y se preocupó mucho por aquel tema. Entonces, acudió a un viejo amigo y le contó lo sucedido. Su amigo intentó ayudarle. Y, además como pronto iba a ser su cumpleaños, decidió hacerle el regalo de que no hubiese más guerras. Pero, no sabía cómo conseguirlo. Aquella noche, estuvo buscando información en la bibloteca vieja del barrio y encontró una valiosa información en un libro titulado "EL LIBRO DE LOS DESEOS". En este ponía: "Si tu deseo quieres cumplir, este libro a un país mágico te debería conducir. Al pronunciar aquellas palabras, apareió en una extraña habitación con 12 minúsculas puertas. En otro cartel ponía: "Debes de elegir una de estas puertas, sólo tienes una oportunidad, la correcta deberás de escoger". El amigo de jasúsm escogió una puerta y ésta le condujo a un túnel oscuro. Tras un tiempo en el túnel, llegó a un precioso jardín colorido en el que se encontró un genio. El genio le dijo que le podría conceder un solo deseo. Él, pidió que hubiese paz en la tierra pero, el genio le dijo que no podía realizar milagros, sino deseos. El amigo de Jesús, se púso muy pensativo y al final decidió que al lado de la casa de Jesús hubiese una casa gigante en honór a Jesús y a la paz mundial. Y así se hizo. Cuando Jesús volvió preocupado a casa, se encontró con la grán estatua. La estatua, por lo enorme que era, la vieron en todo el mundo: Rumanía, Palestina,Africa... Todos, cuando vierón la estatua, dejó de luchar y todos quedaron en paz. Todo fue gracias al cumpleaños de Jesús. Si quereis, mirad por la ventana y vereis una espacie de hierro. Esa es una parte de la grán estatua. ¡FELICIDADES JESÚS!

2010-05-11

SEKRETUEN KOBAZULOA

Arratsalde bateab, eskolatik etxera nindoanean, elizaren ondotik pasatzean, bat-batean, nire oinen azpian dardarka bat sentitu nuen. Bat-batean, lurra erortzen ari zela ikusi nuen eta handik korrika ihes egin nuen. Dena bukatu zenean, ibaira jaitsen nintzen zer gertatu zen ikertzera. Behera jaitsi nintzenean, kriston zubi natural bat egin zela ikusi nuen. Sartzera nindoanean urrezko kartel batean hauxe jartzen zuen: "sekretuen kobazuloa". Eta ikertzera sartu nintzen. Kobazulo ilun bat zen harribitxiz beteta. Bidea bukatu nuenean, zilarrezko ate bat aurkitu, eta irekitzen sailatu nintzen baina, ezin nuen. Pentsakor geratu nintzen eta idia bat otu zitzaidan. Sekkretuen kbazuloa zenez, sekretu bat kotatu behar nuen atea irekitzeko eta, honela egin nuen: Ea ba, ez ditut etxerako lanak egin. Eta bat-batean ateak ireki zirenean erraldoi izugarri bat agertu zen eta nik korrika ihes egin nuen. Atera nintzenean, ikertzen jarraitu nahi nuen, baina beldur handia neukan. Horregatik, Jesuseri deituko nion nirekin batera ikertzera joatejo. Jesusek baietz esan zuen eta Begoña ere apuntatu zen. Kobzulora iritsi ginenean, hantxe zegoen erraldoia, guri haserre begira. Hirurok batera sekretu pila bat kontatzen hasi ginen eta erraldoia lurrera erori zen lr jota. Bat barean, erraldoia desabertu egin zen eta urrezko giltza bat agertu zen ate baten ondoan. Atea ireki genuenean... hirurok zubiaren gainean esnatu ginen umez nguraturik. Konturatu ginen zubi naturala ez zegoela eta bat-batean ume guztiek korrika ihes egin zuten, oinen azpian dardarka bat sentitu zutelako. Jesus eta biok, behera jaitsi ginen gertatutakoa er zen jakinminez. Sartu ginenean, harrapaturik geratu ginen. Laguntza behar dugu. Iruzkizunetan sekretu sinpleak jarri, gu atera ahal izateko.

2010-05-07

LA EXPLOSIÓN DE LA PRIMVERA

A un paisaje de lo más triste, gris, frío... llega una fina burbuja desprendiéndose del cielo gris y, cuano la burbuja explota en la hierba... ¡miles de colores salen disparados de la burbuja! de repente, sale un hermoso cielo azul y explendido, unas preciosas flores radiantes y coloridas, un cálido ambente, arboles floridos y llenos de sabrosas y jugosas frutas, miles de animales corriendo felices por los campos frescos y verdes, las mariposas revoloteando de flor en flor... Sin duda, es la primavera. Para poder escuchar el tono pulsa aquí.

2010-04-30

APRENDE LA LECCIÓN

A mi padre le daba lo mismo que yo le dijera arre que so. Seguía igual leyendo el periódico o viendo la televisión. Es decir, no me hacía ni caso. Al darme cuenta de que no me hacia caso, decidí hacerle picias porque si no me hacia caso, no posía llamarle la atención. Entonces, me pude manos a la obra: le meti el móvil tan caro que tenía en un vaso de agua, le meti un liquido viscoso en la bañera (todavia no sé que es ese líquido verde y extraño), le puse gusanos enla ensalada... ni cso. Pero, cuando le ocurrió todo eso...: Cuando esperaba una llamada muy importante y no le sonabe el móvil, se dio cuenta de que estaba dentro del vaso y sin funcionamiento, salió verde y viscoso de la bañera, y, al probar la ensalada no os voy a contar..., se pasó todo el día en el baño. (no voy a decir lo qué estaba haciendo porque algun escrupulosillo estara leyendo esto) cuando salió del baño, me miró con cara de rabia y me castigó. Así todos los días: con castigos. Hasta que se dio cuenta de que me gustaba que me castigase. Me preguntó por qué. Yo le dije que era la única manera de que me hiciera caso. Entonces, él aprendió la lección. Y me dijo que a partie de ahora me haría cas. Pero yo le contesté: -con una condición: lunes, jueves y sábados le podría hacer picias jejejeje. Una pregunta:¿mañana que le puedo hacer? se admiten respuestas en los comentarios.

2010-04-27

AHUNTZ EKOLOGIKOA

1930ko abuztuaren 5a zen. Ahuntz ekologiko bat bere ikuiluan asko aspertzen zen eta bere bizitza aldatuko zuen bidai bat egin nahi zuen. Ahuntzak ez zekien nora joan eta ordu batzuk igaro zituen pentsatzen. Azkenean, aukeratu zuen: bizitza aldatuko zitzaion zerbait, inor ez joandako leku batera bidiatuo zuen: ilargira. Espaziontzi bat egingo zuen eta ilargiruntz abiatuko zen. Baina, arazo bat zegoen. Ekologikoa zen. Ezin zuen espaziontzi bat egin kontaminatzen zuelako. Azkenean forma bikaina bururatu zitzaion. Elefante hegalari bati soka bat soka bat lotu zion buztanean, aulki batean eseri zen eta, espazioruntz abiatu zen. Ilargira iritsi zenean elefanteak tximmeleta koloredunak bota ilargira iritsi ginen seinalez. Han epaziontzi bat kontaminatzen ikusi zuen eta asko haserretu zen. Espaziontzi hori norena zen jakiten bazuen, jipoi bat emango zion. Bat-batean, Neil Armstrong atera zen espaziontzitik. Ahuntza eta Neil eztabaidatzen hasi ziren ea nork geratuko zen ilargiarekin eta azkenean, ahuntza haserretu egin zen eta Neileri espaziorantz bota zuen. Orain ahuntzek gobernatzen dute ilargia. Orain ilargia Espainian dago eta eskolan ikasten ari garen mapetan Gipuzkoa baino gorago han zegoen: Cabraland. Eta irudi txuri bat ikusten duzuenean zetuan kometa eso izar iheskor bat dela pentsatzen baduzue konfunditzen zarete. Neil Armstrong da baizik, espazioan flotatzen.

2010-04-23

NUEVA VERSIÓN

Una tarde me fui al museo de arte y vi una obra en la que salian brujas, dragones, guerreros, vikingos, sirenas... ese cuadro era muy famoso. Me di cuenta de que en aquel cuadro faltaba un pez. Me puse a investigar y me di cuenta de que el pez saltaba de cuadro en cuadro y me dijo que queria salvar a las sirenas del cuadro, pero los monstruos no le dejaban. Estuve investigando unos cuantos dias para conseguir el plan perfecto. Tras estar días pensando, se me ocurrió el plan perfecto: Al pez le ataría unos cordeles en la cola y lassirenas, cuando se agarrasen, saldrían del cuadro. Y nos pusimos manos a la obra. Cuando tuvimos todo listo, empezamos con el plan. Las sirenas se agarraron bien fuerte del cordel y empezamos a tirar y a tirar. A tirar y a tirar... todo el reino del cuadro tiraba contra nosotros hasta que, les saqué a los dos y me di cuenta de que se estaban ahogando, ellos necesitaban agua. Entonces, corriendo, los metí en un cuadro de Sorolla, en un mar azul y profundo. Al pez y a la sirena les encantó su nuevo hogar y a los visitantes también les encantó la nueva versión de Sorolla.

2010-04-20

ISPILU MAGIKOA

Astelehen goiz hartan ohetik jaiki eta ispilura hurbildu nintzenean nire irudia txuri beltzez ikusi nuen sorginez inguratuta. Oso izututa, korrika egin nuen nire gurasoengana baina, gurasoen arrastorik ez. Oso izututa, berriro ispilura joan nintzen eta han nire gurasoak ikusi nituen giltzaperatuta. Ispilura hurbildu nintzenean handik ispiluaren barrura erori nintzen eta basamortu ilun batera erori nintzen sorginez inguratuta. Sorginek esan zidaten nire gurasoak aurkitzeko laberinto bat pasa behar nuela probaz beteta. Eta ni, edozer gauza nire gurasoentzako. Orduan, baietz esan nuen. Eta proba hauek jasan nituen: marrazo haragijalez beteriko lakuak pasa, mustro beldurgarrz ihes egin, kobazulo ilunetan gauak pasa... bat-batean begiak ireki nituen eta ispiluaren aurrean lotan nengoen baina, ispilua puskatuta zegoen eta nire gurasoak egongelan zeuden. Ni gertatutako guztiaz galdetu nien baina beraiek ez zekiten ezer eta ispilura eraman nindutenean ez zegoen puskatuta eta orain beraiek ziren beraien irudia txuri beltzez ikusten zutena. Zer gertatuko omen zen?

2010-04-13

UDABERRIA

Udaberria from Jesus Rodriguez on Vimeo.

UDABERRIA

Uda, udazkena eta negua garo odoren, udaberria etortzen da, baina iaz niri ez zitzaidan horrela iruditzen. Negua igaro eta gero, uda berriro zen. Uda eta gero, udazkena, gero negua eta berriro, uda. Oso kezkatuta negoen udaberria galdu zelako. Bat-batean iratxo bat atera zen nire ohe azpitik eta ohar bat eman zidanean, korrika joan zen. Oharra ireki eta hau jartzen zuen: hegoalderantz abiatu, han 4 urte-sasoiko lorategiak aurkituko dituzu eta udaberria askatu. Iratxoa berriz atera zen eta linterna bitxi barekin apuntatu zidanean txikitu nintzen eta otu zitzaidan ideia bat. Paperezko hegazkin bat egin nuen han eseri eta hegoalderantz abiatu. Bat-batean behera begiratu eta lorategi eder batzuk ikusi nituen. Hegazkinarekin jaitsi eta lorategietan lurreratu nintzen. Han proba asko jasan nituen proba 1 urte-sasoiko lorategi bakoitzean. Hantxe iratxo gehiago zeuden. Proba asko jasan nituen: kristonako eguzki suhar bat jasan, euri grixetaz ihes egin, laku izoztuak pasa... baina azkenean udaberriaren lorategira iritsi nintzenean iratxoek txalo batekin agurtu zidaten eta lore eder bat oparitu zidaten.Bat-batean nire logelan esnatu nintzen.Lehiotik begiratu eta udaberri ederra zen. Gero, konturatu nintzen nire burukoaren azpian lore eder bat neukala. Pentsatu nuen egun hartan gertatu zitzaidana idazlan batean kontatzea agian ez da ideia txarra izango, ezta?

2010-03-31

ELATZETA

Gure eskola Elatzeta du izena, Elatzeta mendia goian dagoelako. Mendi horretan esaten da herensuge bat zebilela Elatzetako gazteluan. Baina, eskola hau mendia baino gehiago gustatzen zait mundiala delako!.

2010-03-27

TXISTEAK

Kaixo, hemen doazte txiste pare bat: Gizon bat taberna batean sartzen da eta tortila bat eskatzen du. Tabernariak hau erantzuten dio: -Frantsesa ala espainola? -Berdin zait, ez dut berarekin hitz egin behar eta. Hemen doa beste bat: Euli bat esaten dio bere aitari: -Aita, aita zirkora joan al naiteke? -bai, baina kontuz txaloekin

2010-03-24

NIRE BLOGA

Kaixo, hau nire bloga da eta asko gustatu zait blog hau irekitzea. Blog honetan gauza asko agertuko dira, batez ere nire lanak. Ea nire bloga zuen gustokoa den. Paula